هرگز این قصه ندانست کسی
آن شب آمد به سرای من و خاموش نشست 
سر فرو داشت نمی گفت سخن
نگهش از نگهم داشت گریز
مدتی بود که دیگر با من بر سر مهر نبود 
آه ، این درد مرا می فرسود : 
" او به دل عشق دگر می ورزد " 
گریه سر دادم در دامن او 
های هایی که هنوز تنم از خاطره اش می لرزد !
بر سرم دست کشید در کنارم بنشست 
بوسه بخشید به من 
لیک می دانستم که دلش با دل من سرد شده است...